ul. Rymanowska 15, 38-500 Sanok, tel. 13 46 314 06   -   e-mail: sekretariat@spp1.sanok.pl        

Samorządowe  Przedszkole Publiczne nr 1 w Sanoku 

KONSULTACJE DLA RODZICÓW

 

W ROKU SZKOLNYM 2024/2025 KONSULTACJE DLA RODZICÓW ODBYWAJĄ SIĘ


W ŚRODY W GODZINACH 11:00 - 12:00

 

W sprawie umówienia się na konsultacje prosimy o wcześniejszy kontakt
z sekretariatem przedszkola.

---------------------------------------------------------------------

DOMOWE ZASADY EKRANOWE

 

Zadbaj o dziecięcy mózg

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------

Rozwój emocjonalny dziecka w wieku przedszkolnym

 

Emocje to złożony, wieloskładnikowy proces spełniający określoną rolę regulacyjną, są one przekaźnikiem informacji, wartości i potrzeb, wpływają na motywację i ludzkie działania. Inna definicja mówi, że emocje są wewnętrzną reakcją lub odczuciem, które mogą być pozytywne lub negatywne. Są bardzo ważnym elementem naszej psychiki, są podstawowym filarem naszych reakcji i zachowań. Sfera rozwoju emocjonalnego dziecka w wieku przedszkolnym, jest sferą szczególnie ważną, gdyż ma wpływ na wszechstronny jego rozwój. Między 2 a 6 rokiem życia dziecko coraz lepiej rozumie emocje własne i innych osób, nabiera zdolności regulowania ekspresji emocji, nabywa umiejętności zaradczych, które pozwalają mu kształtować pozytywne kontakty z dorosłymi i rówieśnikami. Emocjom przeżywanym przez dziecko towarzyszą różnorodne przejawy fizjologiczne, np.: pocenie się, czerwienienie, a także przejawy ruchowe, takie jak klaskanie czy podskakiwanie. Przebywanie w grupie przedszkolnej daje dziecku możliwość doświadczania i przeżywania emocji pozytywnych, ale także negatywnych oraz możliwość przyjęcia perspektywy innych osób. Wskazać można cztery obszary znaczące dla rozwoju dziecka przedszkolnego: 

- doświadczanie emocji (czuję, przeżywam różne emocje pod wpływem pojawiających się wokół sytuacji)

- ekspresja stanów emocjonalnych (wyrażam niewerbalnie i werbalnie to, co przeżywam
„w środku” i uczę się społecznych zasad dotyczących ekspresji emocji)

- dzielenie się swoimi emocjami (komunikuję co czuję, rozmawiam na temat emocji)

- radzenie sobie z emocjami (podejmuję działanie, uruchamiam odpowiednie do sytuacji strategie).

Rozwój emocjonalny i społeczny dziecka jest ze sobą ściśle powiązany, obydwie sfery przenikają się wzajemnie i trudno jest wyznaczyć między nimi wyraźną granicę. Często zatem stosuje się termin sfera emocjonalno-społeczna, traktując zagadnienie jako całość. Pierwsze relacje społeczne dziecko nawiązuje już w okresie niemowlęcym, najpierw z matką i innymi bliskimi osobami z otoczenia. To właśnie rodzina jest wzorem uczącym rozpoznawania emocji oraz wskazującym, w jaki sposób należy emocje okazywać, a także dostarczającym norm
i zasad społecznych. Dziecko dorastające do wieku przedszkolnego staje się stopniowo członkiem większej grupy, społeczności, która daje mu możliwość rozwoju społecznego, który będzie przebiegał we właściwym kierunku, gdyż do pełni rozwoju człowiek potrzebuje kontaktu z innymi ludźmi. Dziecko, u którego mowa oraz umiejętności poznawcze wykształciły się dostatecznie dobrze nabywa zdolności wchodzenia w interakcje społeczne, poznaje zasady, zwyczaje panujące w grupie i uczy się stosować do nich. Od trzeciego roku życia dzieci zaczynają spędzać zazwyczaj ponad połowę dnia w przedszkolu, co powoduje, że kształtowanie kompetencji emocjonalnych i społecznych dziecka podzielone zostaje pomiędzy wychowanie rodzinne i przedszkolne. Moment pójścia przez dziecko do przedszkola powoduje duże zmiany w jego życiu, a zwłaszcza w rozwoju emocjonalnym i społecznym. Dziecko gotowe do rozstania się z rodzicami jest gotowe do podjęcia edukacji przedszkolnej. Jest to czas, kiedy wykształca się poczucie tożsamości dziecka, staje się ono bardziej świadome własnej odrębności, potrafi wyrazić swoje zdanie, dąży do realizacji własnych potrzeb, coraz lepiej kontroluje własne emocje, co daje możliwość nawiązania relacji z rówieśnikami. Dziecko chce zaistnieć w grupie, chce być częścią grupy, a także pragnie być przez grupę akceptowane. Rozwój relacji rówieśniczych zapoczątkowany w tym okresie będzie trwał przez wiele lat. Dzieci w młodszym wieku przedszkolnym na ogół potrafią we właściwy sposób ocenić przyczyny własnych reakcji emocjonalnych w zakresie podstawowym, jednak zwracają uwagę na zewnętrzne czynniki wywołujące emocje, w mniejszym stopniu biorąc pod uwagę czynniki wewnętrzne. Ten sposób myślenia ulegnie zmianie w trakcie rozwoju. Obserwując zachowania rówieśników prezentujących konkretne emocje, dziecko potrafi przewidzieć jego reakcje, rozpoznaje emocje, które nim kierują, potrafi też wykorzystywać uczucia innych osób, aby osiągnąć własne cele. Trzylatki nadal jeszcze nie są w stanie w pełni kontrolować ekspresji swoich emocji, choć zaczynają rozumieć potrzebę dostosowania zachowania do różnych sytuacji społecznych. W tym wieku pojawiają się u dziecka takie emocje jak: duma, wstyd, wina, zazdrość czy zakłopotanie. Dla rozwoju niektórych z nich potrzebna jest obecność innych osób. Na przykład duma czy zazdrość powstają wskutek tych interakcji z otoczeniem, które są istotne dla samooceny i oceny przez innych Dzieci coraz silniej odczuwają porażkę, cierpią
z powodu porównywania ich z rówieśnikami, zwłaszcza, kiedy porównania te stawiają je w niekorzystnym świetle. Z czasem dzieci uczą się podnoszenia poczucia własnej wartości, porównując się z osobami gorszymi od siebie. W miarę jak u dzieci rozwija się rozumienie wyznaczników dobrego zachowania, obecność innych nie jest konieczna do wystąpienia określonych emocji. Wina pojawia się w odniesieniu do norm moralnych, zaś wstyd –
w odniesieniu do ideałów osobistych

W czwartym roku życia następuje wzrost umiejętności kontroli emocji oraz zdolności do odraczania reakcji w czasie oraz czekania na swoją kolej. Dziecko zaczyna panować nad wybuchami złości czy żalu, potrafi przyjąć decyzje dorosłego podejmowane wobec niego bez płaczu i wpadania w złość. Dziecko w tym wieku coraz lepiej rozumie i stara się respektować zasady społeczne panujące w grupie. Potrafi prosić o pozwolenie, gdy chce się bawić zabawką należącą do innego dziecka, pojawia się umiejętność współpracy w grupie, np.: wspólne zabawy konstrukcyjne. Czterolatek potrafi pełnić rolę dyżurnego, poproszony o pomoc, umie przygotować na stolikach przybory potrzebne do zajęć plastycznych. Potrafi bawić się w gry z regułami, uczestniczy w zabawach tematycznych. Coraz większy zasób słów pozwala mu
na nazywanie emocji własnych i innych osób. Poza emocjami prostymi, jak radość
czy strach, przedszkolak potrafi już nazwać emocje złożone, na przykład rozczarowanie, zaciekawienie, zakłopotanie, zdenerwowanie. Według J. Kagana najbardziej typowymi emocjami dla dzieci 4- i 5-letnich są emocje związane z ocenianiem właściwości innych ludzi. Przykładami takich społecznych emocji są: brak poczucia bezpieczeństwa, poczucie niższości, poniżenia, poczucie winy i zaufania. Poczucie winy pojawia się w wieku 4 lat, gdy dziecko osiąga zdolność do uświadamiania sobie możliwości wyboru kierunku działania.

Dziecko w piątym oraz szóstym roku życia coraz lepiej rozumie własne emocje, nazywa emocje innych osób, potrafi panować nad negatywnymi emocjami takimi
jak złość, strach, smutek. Staje się coraz bardziej świadome swoich emocji, uczuć, nastrojów. Rozwija empatię; potrafi wnioskować o stanach emocjonalnych innych osób. W starszym wieku przedszkolnym następuje doskonalenie nabytych kompetencji emocjonalno-społecznych, dziecko coraz lepiej radzi sobie w sytuacjach zadaniowych. Pojawia się zdolność do samokontroli, dziecko potrafi kontrolować swoje wypowiedzi, a także obdarzać innych uwagą. Bierze udział w grach opartych na współzawodnictwie, zabawy tematyczne są bardziej rozbudowane i zorganizowane w ciągi zdarzeń. W tym okresie dzieci samodzielnie ustalają reguły zabaw i potrafią się do nich dostosować, podczas zabaw chętnie wchodzą w role i silnie się z nimi identyfikują. Wzrasta znaczenie autorytetu osób innych niż rodzice, coraz większego znaczenia nabiera grupa rówieśnicza, której opinie na temat wyglądu, zachowań, umiejętności są dla dziecka bardzo ważne. W określonych sytuacjach dzieci potrafią zachować się zgodnie
z wymaganiami społecznymi, stosują zwroty grzecznościowe, wiedzą, jak zwracać się do dorosłych, a w jaki sposób do kolegów. Większość dzieci potrafi panować nad swoimi reakcjami oraz ekspresją, a nawet ukrywać swoje uczucia. Pod koniec edukacji przedszkolnej dziecko powinno osiągnąć gotowość szkolną we wszystkich sferach rozwoju. Zdaniem wielu psychologów powodzenie szkolne dzieci sześcioletnich zależy przede wszystkim od ich dojrzałości emocjonalno-społecznej. Decyduje ona o zdolności dziecka do panowania nad sobą i swoimi afektami, decyduje o wytrwałości w działaniu oraz harmonijnym współdziałaniu z rówieśnikami w zabawie i w nauce, a także o umiejętności podporządkowania się przepisom szkolnym. Według Barbary Zakrzewskiej o dojrzałości emocjonalno-społecznej dziecka świadczy:

-umiejętność oraz chęci nawiązywania kontaktów z rówieśnikami jak również z osobami dorosłymi

- zdolność do przystosowania się w nowych warunkach 

- zaradność oraz samodzielność w wykonywaniu czynności codziennych

- wytrwałość i obowiązkowość przy wykonywanych zadaniach

- umiejętność samokontroli swojego zachowania 

- wiara we własne możliwości dziecka i niezniechęcanie się trudnościami

Ważną rolę w tym procesie odgrywają dorośli, zarówno rodzice, jak i nauczyciele, którzy prowadząc z dziećmi rozmowy o przeżywanych stanach, pozwalają im oswoić emocje
i zrozumieć je, a co za tym idzie osiągnąć w przyszłości dojrzałość emocjonalną. Znaczącą kwestią jest również traktowanie sposobu przeżywania emocji przez dziecko w sposób indywidualny, inny dla każdej jednostki, a związany z różnicami w sposobie wychowania, ze wzorcami zachowań przejętymi przez dziecko od dorosłych, rówieśników czy rodzeństwa, ze zróżnicowanym temperamentem oraz różnorodnością sytuacji, w których zachodzą. Sfera emocjonalna dziecka powinna być traktowana na równi z rozwojem poznawczym, nie może być zauważana wybiórczo w sytuacjach kryzysowych, kiedy dziecko przejawia brak przestrzegania norm społecznych czy nasilające się zaburzenia emocji, lecz działania wspierające rozwój i rozumienie emocji powinny być integralną częścią codziennych oddziaływań wychowawczych. 

 

---------------------------------------------------------------------

 

 

--------------------------------------------------------------------------

INTEGRACJA SENSORYCZNA

 

 

Spp1 * Przedszkole nr 1 Sanok * Sanok * Podkarpacie * Przedszkole * Rymanowska * Piastowska * Samorządowe Przedszkole Publiczne Nr 1